Haptonomie
HAPTONOMIE betekent letterlijk: ‘De leer van de tast en het voelen’ (Grieks: haptein = tasten / voelen en nomos = wet / leer).
Uitgangspunt is dat de mens alleen dán optimaal kan functioneren als er een evenwicht bestaat tussen gevoelsleven en emoties enerzijds en de meer rationele aspecten van mens-zijn anderzijds. Als mensen met zichzelf in harmonie leven en goed met hun gevoel kunnen omgaan, zullen ze flexibel en gemakkelijk in het leven staan. Er is dan immers sprake van een evenwicht tussen draagkrácht en draaglást. Ze bewegen zich dan ook soepel en natuurlijk en “zitten lekker in hun vel”.
Vaak zien we dat mensen dit evenwicht kwijtraken. Dit heeft dikwijls te maken met overbelasting, vaak ook met moeite om met gevoelens en emoties om te gaan en grenzen te stellen. Ze raken “uit het lood”, “lopen op de toppen van hun tenen”, “hebben er een zwaar hoofd in”, “gaan gebukt onder een last”. Zoals in al deze zegswijzen wordt aangegeven gaat dit verlies van evenwicht vaak gepaard met lichamelijke klachten.
Haptotherapie
HAPTOTHERAPIE is de therapie die ontwikkeld is op basis van de inzichten uit de haptonomie. Simpelweg gezegd houdt haptotherapie in:
Door middel van directe aanraking, gesprekken en oefenstof gaan ervaren
-
- hoe u met zichzelf en anderen omgaat
- hoe u “in de wereld staat”
- hoe u met uw gevoel omgaat
- wat voor invloed dit alles heeft op uw lichaam, houding en beweging
- wat de samenhang is met uw klachten
- hoe het anders kan
De directe aanraking ( u ligt hierbij vaak op een behandelbank ) is binnen de haptotherapeutische behandeling erg belangrijk. Dit onderscheidt de haptotherapie dan ook van vele vormen van psychotherapie. In de bevestigende aanraking wordt de mens wezenlijk geraakt en aangesproken. Het contact speelt zich op gevoelsmatig niveau af, als het ware in een andere laag van de persoonlijkheid dan de rationele. Dit maakt het mogelijk in contact te komen met gevoelens en emoties én met blokkades op dit gebied. In de therapie leert u hiermee om te gaan ( naar de pijn tóe te gaan ). Dit leidt ertoe dat spanningen afnemen ( deze worden vaak veroorzaakt door het langdurig onderdrukken en blokkeren van pijnlijke delen van het gevoelsleven: de “pijn” niet willen voelen).